Робийъ ибн Сулаймон роҳимаҳуллоҳ бир нарсани жуда секин фаҳмлар эди. Имом Шофеъий роҳимаҳуллоҳ битта масалани қирқ мартагача такрорлар, аммо Робийъ уни тушунмас эди. Робийъ ҳаё қилиб, илм мажлисини тарк қилди. Имом Шофеъий уни холи бир жойга чақириб, унга дарсни яна такрорлайвергандилар у тушунишни бошлади. Шунда Шофеъий: "Эй Робийъ! Илмни ҳам овқат каби едирилганида сенга аллақачон едириб юборган бўлардим", дедилар.
Имом Ожурий "Уламолар ахлоқи" номли китобда: "Тушунишда қийналадиган шогирдларга нисбатан муаллим сабрли бўлиши керак. Унга қўполлик билан танбеҳ бериб, хижолат қилиб қўймаслиги керак", дедилар.