Бир киши масжидга кирганида намозда телефони жиринглаб, мусиқа чалиб юборди. Намозхонлар ва имом унга ҳужум қилиб: "Аллоҳнинг уйида ҳам Унга гуноҳ қиласанми? Ахир ер ютиб юборишидан қўрқмайсанми?" деб койишди. У киши ўша куни масжиддан чиқдида қайтиб масжидга бормасдан қаҳвахона (чойхона) томон йўл олди. Қаҳвахонада чилим шишасига кўмир чўғини хато солиб қўйди. Қаҳвахона бошлиғи келиб: "Ҳечқиси йўқ, бунақадан мингтаси сиздан азиз бўлармиди", деб айтди. Мана шу кундан бошлаб у киши қаҳвахонанинг доимий мижозига айланди.
Хушхабар беринглар, бездирманглар, насиҳат қилинглар, шарманда қилманглар, осонлаштиринглар, қийинлаштирманглар!
Унга жаннатни хоҳлаб, дўзахга равона қилдилар.