Ўзингга ўзинг фатво чиқариб олувчи бўлма!
Имом Абу Ҳанифа йўлда кетаётиб, олма ўғирлаётган кишини кўриб қолдилар. Унинг ортидан кузатиб, бориб қарасалар, у олмаларни садақа қилиб улашар эди. Имом: "Нима учун ўғирлик қилдинг, мен сени оч деб ўйлабман", десалар, у киши: "Йўқ, мен (савоб умидида) роббим билан тижорат қилмоқдаман", деди. Имом: "Бу қанаси бўлди?" дедилар. У киши: "Мен ўғирлик қилганим учун Аллоҳ битта ёмонлик ёзади. Уни садақа қилиб улашсам менга ўнта яхшилик ёзади. Демак менга тўққизта яхшилик ёзилди. Мен Роббим билан мана шундай тижорат қилмоқдаман", деди. Шунда имом: "Ўғирлик қилганингда Сен учун битта ёмонлик ёзилди. Уни садақа қилиб улашганингда садақанг қабул қилинмади. Чунки, Аллоҳ ҳалол ва покизалик билан топилган пулдаги садақани қабул қилади. Сенга ундаги бир гуноҳ ва ўғрига белгиланган жазо лозим бўлади", дедилар.
Изоҳ: Бизнинг замонимизда ҳам бу кишига ўхшаб далил‑исботсиз ўзига‑ўзи йўл топиб оладиганлар бор. У ноҳақ бўлсада ўзини ҳақ узра эканини даъво қилиб тортишади. У, аҳли илмлардан сўрамасдан ўзи топган далилга биноан иш кўради.
Аллоҳим! Манфаат берадиган нарсани бизларга ўргат ва ўргатган нарсангни манфаатли қил.