Агар оғриқ бўлмаса эди, беморлик ялқовликни хуш кўрувчилар учун “роҳат”га айланар эди. Борди-ю касаллик бўлмаса эди, у инсондаги энг олий туйғулардан бири меҳр-шафқат туйғусини овлаган бўлар эди. Агар соғлиқ бўлмаса эди, инсон ўз вазифаларини бажариш ҳамда олижаноб бўлишга ҳаракат қилмас эди. Мабодо, вазифа ва олижаноблик бўлмаса эди, инсоннинг бу ҳаётда бор бўлишидан маъно йўқ эди.