خَبَرُ إِنَّ
«Инна (ҳақиқатда)нинг хабари

Ҳар бир гапда, м: إنَّ البُسْتَانَ مُثْمِرٌ
Ҳақиқатда боғ мевалидир дейилганида, иккинчи исм «Инна»нинг хабари дейилади. إنَّ каби амал қилувчи ҳарфлар: أنَّ -ки, كَأنَّ каби, لَكِنَّ лекин, لَيتَ кошки, لَعَلَّ шоядки, لاَ йўқ.
Биз биламиз-ки, агар мубтада ва хабарга «кана» билан зикр қилинган феъллар кирса, биринчи исм рафъ, иккинчи исм насб қилинади. Билгинки, агар у икковига «инна» кирса, «кана»нинг акси бўлиб, биринчи исм насб, иккинчиси исм эса рафъ бўлади. Шунингдек, биринчи исмга «инна»нинг исми, иккинчисига эса унинг хабари дейилади. Келтирилган мисолларга «инна» қўшилса:
إنَّ البستان مُثْمر، وإنَّ الشجرَ مورق، وإنَّ المطر غزيرٌ، وإنَّ الْجَوَّ معتدل
М: «Ҳақиқатда боғ мевалидир». «Ҳақиқатда дарахт барглидир». «Ҳақиқатда ёмғир кўпдир». «Ҳақиқатда ҳаво мўътадил» деб айтасан.
Инна ва ундан кейин зикр қилинган ҳарфларда ҳам «инна» каби бўлади.
علمت أن البستانَ مثمرٌ، وكأن الشجرَ مورقٌ، ولكنَّ المطر غزيرٌ، وليت الجوَّ معتدل.

М: «Билдимки, ҳақиқатда боғ мевали экан». «Дарахт барг чиқарганга ўхшайди». «Лекин ёмғир кўпдир». «Кошки эди ҳаво мўътадил бўлса» ва ҳоказо.
إِنَّ нинг ахавотлари яъни издошлари ҳам мубтадони мансуб қилади. عَلِمْتُ أَنَّ فَرِيدًا مُؤَدَّبٌ، لَيْتَ الشَّبَابَ عَائِدٌ булар أَنَّ билан لَيْتَ кирмасдан аввал فَرِيدٌ مُؤَدَّبٌ، الشَّبَابُ عَائِدٌ кўринишида эди.
إنَّ ва ахавоти кирган жумладаги мубтадо إنَّ нинг исми, хабар إنَّ нинг хабари, деб айтилади.
إنَّ ва ахавоти феълга ўхшаган ҳарфлар бўлганидан «حُرُوفُ مُشَبَّهَة بِالفِعْلِ» (Феълга ўхшаган ҳарфлар) деб аталади.